Rozdział 35.

Audrey's POV:

Czułam spojrzenie Harry'ego wypalające dziurę w moich plecach, gdy zapukałam do drzwi Zayna. Nie chciałam na niego patrzeć. Westchnęłam z ulgą, gdy Zayn otworzył drzwi, a ja pchnęłam je, by móc wejść.

- Co się dzieje, Aud? - Spytał Zayn, siadając na krześle. - Wszystko w porządku?

- Tak. - Wymamrotałam. Popatrzył na mnie podejrzliwie. Jego buzia otworzyła się, ale zanim mógł się odezwać, przerwałam mu. - Chcesz, żebym teraz napisała do Perrie?

Zayn szczęśliwie skinął głową. Wiedziałam, że to odwróci ode mnie jego uwagę. Podał mi jej numer, a ja napisałam do niej, mówiąc jej, jak się martwił. Natychmiast mi odpowiedziała, informując mnie, że wszystko jest w porządku i była po prostu zajęta.

- Widzisz, mówiłam ci. - Westchnęłam. - Za bardzo dramatyzujesz. Zadzwoni do ciebie wieczorem.

- Dzięki Bogu. - Powiedział radośnie. - Pooglądajmy telewizję, co?

- Jasne. - Odpowiedziałam, uśmiechając się słabo. Miałam jeszcze godzinę do spotkania z Annie. Przez telefon powiedziała, że musimy przyjść do niej do pokoju, by porozmawiać o czymś ważnym, ale nie powiedziała o czym. Mój żołądek wywrócił kozła, bo wiedziałam, że będzie tam Harry.

***

Niezgrabnie usiadłam na krześle w apartamencie Annie. Szperała cały czas w swoich papierach, ciągle zerkając na zegarek, mamrocząc coś o tym, że Harry się spóźnia. Właśnie, gdy zaczęłam myśleć, że już nie przyjdzie, usłyszałyśmy głośne pukanie. Czułam jakby mój żołądek spadł na podłogę.

Annie westchnęła w uldze i otworzyła drzwi. - Nie spóźniaj się następnym razem. - Rzuciła. Harry przewrócił oczami i usiadł na krześle koło mnie, nawet na mnie nie patrząc.

- Dobrze, przejdźmy od razu do rzeczy. Audrey, o co chodzi z tobą i Zaynem?

- C-co? - Wyjąkałam. - O nic. Dlaczego wszyscy myślicie coś innego?

- Zdjęcia waszej dwójki przytulających się na lotnisku, to że ciągle ze sobą byliście zanim ty i Harry polecieliście do Cheshire. Fani zaczynają myśleć, że coś się pomiędzy wami dzieje. - Powiedziała ostro, podając mi swój telefon. Przesunęłam po ekranie, by zobaczyć zdjęcie mnie i Zayna mocno się przytulających, następne pokazywało, jak szepczemy coś sobie do ucha.

To wyglądało naprawdę źle. Musiałam to przyznać. Ale byliśmy tylko przyjaciółmi. Na lotnisku, musiałam od razu powiedzieć Zaynowi o Harrym. To właśnie o tym, tak szeptaliśmy.

- Zayn i ja tylko się przyjaźnimy. - Odpowiedziałam.

- To nie ma znaczenia. - Odpowiedziała, uciszając mnie. - Od teraz ty i Zayn nie możecie się razem pokazywać publicznie. A gdy będziecie wszyscy razem, masz go nie dotykać, tym bardziej nie przytulać. Po prostu masz się trzymać od niego z daleka, kamery są wszędzie.

- Nie ma szans. - Zaprotestowałam. - To jest niedorzeczne. Kogo obchodzą te plotki? Przecież wiemy, że to nie jest prawda.

Popatrzyłam na Harry'ego, szukając wsparcia, ale zobaczyłam tylko, jak zaciska szczękę i wtedy przypomniało mi się, co wykrzykiwał. Jęknęłam i schowałam swoją głowę w dłonie.

- Audrey. - Powiedziała szybko Annie. - Nie ma znaczenia, co my wiemy. Znaczenie ma, co myślą fani. Harry, upewnij się, że będzie robiła, to co jej powiedziałam. A teraz obydwoje wyjdźcie.

Wstając szybko, odsunęłam swoje krzesło i poszłam do drzwi za Harrym. Annie zawołała jeszcze moje imię, więc odwróciłam się, zdenerwowana.

- Co? - Rzuciłam. Podała mi grubą kopertę.

- Przyszło do ciebie. - Powiedziała. - A teraz idźcie się przygotować, koncert zaczyna się za trzy godziny.

Wyrwałam kopertę z jej kościstych dłoni i wybiegłam z jej pokoju. Poszłam w stronę windy, gdzie stał Harry, kompletnie mnie ignorując.

- Jesteś teraz szczęśliwy?! - Krzyknęłam. - Teraz muszę trzymać się z daleka od mojego przyjaciela, więc domyślam się, że nie musisz już być więcej zazdrosny!

Dalej mnie ignorował.

- Co? Nie masz nic do powiedzenia?! Myślę, że powinnam również trzymać się z daleka od Olivii, żebyś o nią też nie był zazdrosny, co? - Zaśmiałam się histerycznie.

- Dobrze. Mam mnóstwo rzeczy do powiedzenia. - Widziałam, że zaraz wybuchnie. - Widziałem cię tamtej nocy. Wkradłem się do pokoju, bo nie chciałem cię obudzić. A ty go kurwa całowałaś na łóżku. Obydwoje byliście przytuleni, naprawdę wyglądacie bardzo słodko razem.

- O mój boże. - Powiedziałam cicho, szczypiąc się w czubek nosa. - Żartujesz sobie.

Winda zapiszczała i oboje weszliśmy do niej. - Nie, nie żartuję. Przepraszam, ale dałaś się złapać. - Wysyczał.

- Harry... - Wymruczałam cicho. - Nie chciałam pocałować Zayna. On płakał, bo martwił się o Perrie. Ja tylko próbowałam go uspokoić.

Kolory odpłynęły z twarzy Harry'ego, gdy odwrócił się, by na mnie spojrzeć. - Nie... ty-ty gładziłaś go po policzkach... wasze czoła były złączone z-ze sobą. - Powiedział, wyjękując słowa. Winda zatrzymała się, a my wyszliśmy z niej, kierując się do naszego pokoju.

- Tak. Wycierałam jego łzy. Próbowałam powstrzymać go przed dalszym płakaniem. - Tłumaczyłam mu, gdy weszliśmy do naszego pokoju. Harry usiadł na krawędzi łóżka, a ja usiadłam zaraz koło niego.

- Audrey... - Zaczął.

- Nie. - Odpowiedziałam, kręcąc głową. Ugryzłam się w policzek. - Nawet nie próbowałeś dowiedzieć się, co się stało. Nie chciałeś ze mną nawet rozmawiać, Harry. Nie dałeś mi nawet szansy.

- Myślałem, ja widziałem...

- Nie ma znaczenia, co widziałeś. - Westchnęłam. - Ważne jest to, że mi nie ufasz. A nawet po tym, nie dałeś mi możliwości, by ci to wytłumaczyć.

- Ufam ci. - Wymamrotał. - To dlatego, tak bardzo mnie to zabolało. B-bo ufałem ci. Zawsze będę.

Przysunęłam się do niego bliżej, a on otoczył mnie ramieniem. Wdrapałam się na jego kolana, zakładając swoje ręce na jego szyję, wtulając się w niego. Harry położył swój podbródek na moim ramieniu i uspokajająco wodził po moich plecach, w górę i w dół.

- Harry, musisz na mnie popatrzeć. - Powiedziałam. A on podniósł swoją twarz, by spotkać moją. - Wybrałam ciebie. Musisz to zrozumieć. Nie chcę nikogo innego. Lubię zapach twoich włosów i dźwięk twojego głosu, kurwa wybrałam ciebie. Okej?

- Okej.

- Musisz mi ufać. Całkowicie. Obiecaliśmy coś sobie, pamiętasz? - Wyszeptałam, biorąc jego twarz w swoje dłonie. Jego uścisk zacieśnił się, gdy skinął w zrozumieniu.

- Pamiętam i strasznie cię przepraszam, Aud. Byłem kompletnym dupkiem.

- Tak. - Zaśmiałam się. - Byłeś.

Zaśmiał się i przytulił mnie. A ja oplotłam go swoimi nogami, wygodniej siadając na jego kolanach, całując go po szyi. Mruknął w zadowoleniu, zanim niechętnie odsunął mnie i spojrzał na mnie. - Więc, wszystko w porządku?

- Tak. Wszystko w porządku. - Potwierdziłam, delikatnie dając mu buziaka w usta i schodząc z jego kolan. - A teraz chcę zobaczyć, co jest w tej kopercie.

Podniosłam ją i popatrzyłam na adres zwrotny. Był z jakiegoś studia. Złączając brwi ze zmieszania, rozdarłam kopertę, z której wysypał się gruby plik kartek wraz z listem. Moje oczy rozszerzyły się w szoku, gdy go przeczytałam co.

- Co to jest, kochanie? - Spytał Harry.

- To-to jest scenariusz. - Wyjąkałam. - I zaproszenie na przesłuchanie.

- Oh super! - Wyszczerzył się.

- Nie... nie rozumiesz. To jest scenariusz do filmu. Bardzo dużego filmu. Filmu, w którym takie nieznane aktorki jak ja, nie powinny otrzymywać ról.

- Więc dlaczego ją niby dostałaś?

Szybko przeczytałam dalszą część listu, odwracając się do niego i marszcząc twarz. - Bo jestem twoją dziewczyną. Dla rozgłosu filmu. I powiedzieli, że widzieli, jak gram i myślą, że będę do tego idealna. Więc dlatego chcą mnie na przesłuchanie.

- To wspaniale! - Ucieszył się, przytulając mnie. - Będziesz gwiazdą filmową.

- Nie. - Wysunęłam się z jego ramion. - Jedynym powodem, dlaczego w ogóle rozważali mój udział to ty. Nie zrobię tego. - Rzuciłam kopertę na łóżko i odwróciłam się do swojej walizki, wybierając jakiś strój na dzisiejszy koncert.

- Audrey. - Stwierdził. Słyszałam gniew w jego głosie. - Czy to ma jakieś znaczenie, jak cię odkryli? To jedyna szansa w życiu, prawda? Dlaczego nie chcesz spróbować?

Żułam wargę, myśląc. - Myślę, że masz rację. Ale chcą, żebym na przesłuchanie wróciła na trzy dni do LA. A ja jestem z tobą na trasie, wiec i tak nie mogę.

- Oh, pieprzyć trasę. - Powiedział Harry, gdy zaczął przebierać się na występ. - Spytaj Annie. Jestem pewien, że pozwoli ci jechać. I tak prawdopodobnie spodoba im się rozgłos, który zyskasz dzięki filmowi.

- Okej.

- Zrobisz to? - Ucieszył się. A ja skinęłam, więc podniósł mnie i zakręcił wokół. - Będziesz niesamowita!

- Najpierw muszę ją dostać. - Zaśmiałam się, wciągając na siebie czarny top i jeansy. - A teraz się pospiesz, masz dzisiaj koncert.

_________________________________________________

Hej, hej, hej ;**

Jak widzicie zmieniłam nagłówek, dzięki pewnej, kochanej osobie, której dziękuję za niego, bo mi się strasznie podoba *.* A co Wy o nim sądzicie? ;)

Uff dobrze, że ten idiota Harry w końcu wysłuchał Aud ;) I film Aud? Sama nie wiem, czy to dobrze się skończy ;o

Następny w sobotę! ;)

#muchlove N.